Gdyby taki wątek był tu pół roku temu, to ostrzegałbym przed Gray Manem

Ale w sumie mogę śmiało napisać, że jak ktoś chce spędzić dwie i pół godziny na przynudzającej rozprawce sądowej z najnowszej historii Argentyny, to niech ogląda "Argentyna, 1985", film nawet posiada nominację do Oscara dla filmu zagranicznego. Ja wiem, że aparecidos i inne ofiary reżimu Videli, jak ktoś nie ma pojęcia to może wyjść zszokowany, ale dla mnie sztampa.

Potwierdzam. "Nope" znaczy nope. To chyba jedyny film w którym wszystko, absolutnie wszystko jest nie tak jak powinno. Podtrzymują tą opinię nie tylko do dzisiaj, ale po wieki wieków

Ja już gdzieś pisałem wcześniej, ale "Air Attack" z Brucem Willisem to własnie taki nope.

Rzeczywiście, tyle tu piszemy o filmach, a żadnego o kinowych red flagach.

Pierwsze co mi przychodzi do głowy - Blonde. Toksyczny festiwal bezsensownej przemocy wobec kobiety, dla niepoznaki sprzedawany jako wariacja na temat życia Marilyn Monroe. Nie będę się czepiał kwestii merytorycznej, jako że to "dzieło" jest adaptacją fabuły, a nie biografii, to żaden film nie striggerował mnie do tego stopnia. Niemal 3-godzinna gehenna aktorki, która w zasadzie jest zapisem kolejnych związków w jakie się wikłała oraz nieustannej przemocy fizycznej, seksualnej i psychicznej jakiej doznawała. Oczywiście, MM miała tragiczne życie, jednak przedstawianie jej wyłącznie jako ofiary uwłacza jej pamięci, a momentami ją ośmiesza (scena rozmów ze źle wygenerowanymi płodami). Nawet krótkie chwile jej sukcesów (premiery kasowych hitów) muszą być natychmiast zbijane z kolejnymi aktami gnębienia jej. Nie znajduję słów by opisać, jak wielkim brakiem etyki i wrażliwości reżyser wykazał się przede wszystkim w scenach wykorzystywania MM. 8 nominacji do Złotych Malin zasłużone (najbardziej w kategorii najgorsza para/duet ekranowy: Andrew Dominik and his issues with women). Szkoda jedynie Any de Armas, widać, że włożyła całe serce w tę rolę, a koniec końców Blonde okazało się takim bagnem.

Omijajcie Legiony z daleka!!! Polski film z 2019 roku... film tak nijaki że przez przypadek obejrzałem go 2 razy - w trakcie filmu miałem dziwne uczucie deja vu, ale jednocześnie nie potrafiłem skojarzyć ani jednego wątku, ani jednej postaci... pewnie przez to że postacie są płaskie, kiepsko zagrane, a fabuły tam za grosz... w każdym razie jak wszedłem na Bastionową Kantynę ostrzec innych okazało się że już to kilka miesięcy wcześniej zrobiłem ;p

Wrzucam naszego "Wiedźmina" z kina. Z tym gumowym kurczakiem. Smokiem znaczy. Mocne to było, efekty robią wrażenie do dzisiaj
Podobnie jak i "Klątwa Doliny Węży"
A także "Kaczor Howard" - koszmar ery kaset vhs XD

Jak w tytule posta. Omijać szerokim łukiem. Bzdury totalne, bez ładu i składu. Parę lat temu film zostałby kompletnie olany, dziś zbiera laury wszędzie. Jedenaście nominacji do Oscara! WTF? Nagrody filmowe już kompletnie straciły swój prestiż. Jedyny plus to Short Round (choć też nie jest to w żadnym razie oscarowa kreacja, a statuetkę pewnie zgarnie).

Temat relacji w azjatyckiej rodzinie sto razy lepiej pokazano w Parasite, a wątek multiwersum w drugiej części Doktora Strange`a. Lepiej sobie powtórzyć znów te produkcje, niż tykać to coś.

Wiem że to nie film, a serial, ale jeśli ktoś nie przepada za programami kulinarnymi z tv to niech nie zbliża się do (chwalonego wszędzie) "The Bear" - ja wynudziłem się jak mops

...czyli Singiel w Nowym Jorku. Co za cringe. Miał być wielki powrót Neila Patricka Harrisa do sitcomu, wyszedł mało zabawny, jadący na ogranych schematach, koszmarnie stereotypowy bezbek. Zwalony jest tu nawet całkiem obiecujący punkt wyjścia - zakończenie wieloletniego związku pary gejów po 50 i próba zbudowania sobie życia od nowa, co jest szczególnie problematyczne w środowisku zdominowanym przez kult młodości. Bohater grany przez NPH jest tak irytująco egocentryczny, że nie da się z nim w żaden sposób sympatyzować, ani współczuć porzucenia.
Całość ma 8 odcinków, dotrwałem chyba do 5, bo nie dałem rady, nie pamiętam, kiedy czułem tak wielkie zażenowanie po jakimkolwiek serialu.

Powrót do tamtych dni - to dobry i mocny dramat, ale zwiastun sugerował coś luźniejszego. Spodziewałem się historii o dorastaniu w latach 90`tych z wątkiem ojca pijaczka. Nostalgicznie jest przez niespełna 20 minut, są kasety i wypożyczalnie, lego, peweks, planszówka talizman, zabawy z kolegami na dworze, mama rzucająca kanapki i cała reszta tego anturażu.
A potem wchodzi na scen wspomniany "stary" i film momentalnie zmienia ciężar gatunkowy. Znikają koledzy,ojciec zaczyna pić, awanturować się, demolować mieszkanie, sikać w spodnie. Główny bohater razem z matką chowają noże, barykadują się w pokoju, dochodzi do uniwersalnych awantur i domowej przemocy, która nie ma ram czasowych. Nostalgia pryska, zwłaszcza, że film ma bardzo mocne zakończenie. Co śmieszniejsze reżyser dedykuje go swojemu ojcu ...

Po zwiastunie nie spodziewałem się takiego ciężkiego filmu i jestem mocno tym poirytowany, nie polecam, chyba, że ktoś potrzebuje takiego dramatu. Może wy możecie mi polecić film o latach 90`tych z dużą dawką nostalgii?